Gemanipuleerde wetenschap: "Mobiele telefoons
zijn niet gekoppeld aan hersenkanker".

Persbericht van 27 september 2024

Begin september berichtten heel wat media in België en de rest van de wereld over een studie in opdracht van het project EMV (elektromagnetische velden) van de WGO[1], waaruit blijkt dat er "geen verband bestaat tussen het gebruik van mobiele telefoons en kanker" (Le Soir, 9 september), of dat "het gebruik van mobiele telefoons het risico op hersenkanker niet verhoogt" (Euronews, 4 september). Aan de andere kant van het Kanaal blijft men niet achter: "Er is geen verband tussen mobiele telefoons en hersenkanker, volgens het grootste onderzoek tot nu toe" (The Guardian, 4 september) en aan de andere kant van de wereld kondigt de zeer populaire Sydney Morning Herald aan dat de wetenschap zeker is: "Nee, je krijgt geen hersenkanker van je mobiele telefoon" (4 september).[2] De aftrap van wat gezien moet worden als een zorgvuldig georkestreerde perscampagne, werd gegeven door de hoofdauteur van de studie, Ken Karipidis, met de publicatie van een samenvatting van de studie op de meertalige online nieuwssite The Conversation op 3 september, met als titel: "Mobiele telefoons niet gelinkt aan hersenkanker, volgens grondige analyse van 28 jaar onderzoek".

Er zijn echter andere onderzoeken waarvan de conclusies veel zorgwekkender zijn; geen van hen lijkt door de betrokken media te zijn genoemd, waaronder de volgende drie:

• In een meta-studie uit 2020 van 46 case-control studies, vonden Joel M. Moskowitz, directeur van de School of Public Health aan de University of California in Berkeley, en zijn Koreaanse collega's "significant bewijs dat er een verband is tussen het gebruik van mobiele telefoons en een verhoogd risico op tumoren, met name bij gebruikers van mobiele telefoons die gedurende hun hele leven 1000 uur of meer hadden getelefoneerd (wat overeenkomt met ongeveer 17 minuten per dag gedurende 10 jaar)".[3]
• Van 1999 tot 2018, eveneens in de Verenigde Staten, voerde het National Toxicology Program (NTP) een onderzoek uit dat 30 miljoen dollar kostte en duidelijk het oorzakelijk verband aantoonde tussen kanker en blootstelling aan gsm-signalen: straling van 2G- en 3G-telefoons veroorzaakte Schwann-celkanker in het hart en hersengliomen bij ratten[4], DNA-schade in hersencellen en een verminderd geboortegewicht.[5]
• In 2018 publiceerde het Ramazzini Instituut een studie waarin 2448 ratten levenslang werden blootgesteld om de kankerverwekkende effecten van radiofrequente elektromagnetische velden (RF-EMV) te beoordelen, gelijk aan de gebruikelijke blootstelling aan GSM-antennes met 1,8 GHz. De belangrijkste conclusie bleek: een toename van de incidentie van hersen- en harttumoren bij de blootgestelde ratten, namelijk tumoren die vergelijkbaar zijn met die in het onderzoek van het National Toxicology Program.[6]

Om de waarheid van de leugen te kunnen onderscheiden, is het uiteraard noodzakelijk om onderzoek te doen naar de auteurs van deze studies. De kwaliteit van de drie bovenvermelde studies staat niet ter discussie en het is onmogelijk om iets aan te merken op de auteurs, omdat ze geen belangenconflicten hebben en een voorbeeldig onderzoeksprofiel hebben.

Anderzijds valt er meer te zeggen over Ken Karipidis en zijn co-auteurs, die nauwe banden hebben met de ICNIRP[7] (International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection), de Internationale Commissie voor Bescherming tegen Niet-Ioniserende Straling, een instelling onder Duits recht die als een privéclub werkt en aanbevelingen opstelt over de bescherming tegen EMV. Deze adviezen worden volledig of in meer of mindere mate opgevolgd door de WHO, de EU, alle Europese landen en anderen, tot grote tevredenheid van de draadloze telecomindustrie.[8] Het credo van de ICNIRP is dat gezondheidsschade door EMV enkel het gevolg kan zijn van een thermisch effect. Bijgevolg worden veiligheidsnormen enkel vastgelegd om weefselopwarming te beperken, zonder rekening te houden met enig ander (niet-thermisch) effect, wat indruist tegen de resultaten van meer dan 50 jaar onderzoek, maar ook gewoon tegen het gezond verstand: is het redelijk om te denken dat het veilig is om onze omgeving te verzadigen met kunstmatige RF-EMV die miljarden keren intenser[9] zijn dan natuurlijke RF-EMV?

Dezelfde mensen zaten achter de oprichting van de ICNIRP en het EMV-project van de WHO in de jaren 1990, te beginnen met Michael Repacholi, een Australische wetenschapper. Kritiek op deze twee instanties is niet nieuw, zoals blijkt uit enkele van de onderzoeken die hier verzameld zijn: electrosmog.be/#ICNIRP. Drie voorbeelden zijn onder andere:

"De tegenstanders van M. Repacholi beschuldigen hem ervan dat hij systematisch studies die "ongemakkelijk" waren voor de industrie, heeft afgewezen of gebagatelliseerd, dat hij de industrie heeft betrokken in het besluitvormingsproces, dat hij gerenommeerde wetenschappers heeft uitgesloten van de groepen deskundigen die hij bijeenriep bij de WHO, dat hij zeer terughoudend was in zijn aanbevelingen voor de volksgezondheid en dat hij "zijn" EMV-project grotendeels heeft laten financieren door de mobiele telecomindustrie. Op zijn zachtst gezegd wordt de man ervan beschuldigd, niet meer en niet minder, dat hij zich tien jaar lang voor de industrie heeft uitgesloofd." (David Leloup, januari 2007).

• Meer recent onderzocht een groep Europese journalisten de ICNIRP zelf: "Wetenschappers luiden de noodklok over de gezondheidsrisico's veroorzaakt door straling van mobiele technologie. Ongegrond, zeggen de meeste autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor stralingsveiligheid. Ze volgen het advies van een kleine kring van insiders [ICNIRP] die het alarmerende onderzoek van tafel vegen en de veiligheidslimieten bepalen" (Investigate Europe, januari 2019).
• En dit fragment uit een vernietigend rapport van twee Europarlementariërs: "Voor echt onafhankelijk wetenschappelijk advies kunnen en mogen we niet vertrouwen op de ICNIRP. De Europese Commissie en de nationale regeringen van landen als Duitsland moeten stoppen met het financieren van de ICNIRP" (Klaus Buchner en Michèle Rivasi, 2020).

Ken Karipidis deinst er niet voor terug leugens te vertellen om het publiek onwetend te houden. Hij ontkent bijvoorbeeld dat hersentumoren toenemen: "Hoewelhet gebruik van mobiele telefoons is geëxplodeerd, is het aantal hersentumoren stabiel gebleven".[10] Hiermee treedt hij in de voetsporen van Eric van Rongen, ICNIRP vicepresident enkele jaren eerder, die aan RTBF journalist Benoit Feyt vertelde: "Wij hebben geen toename van het aantal kankers waargenomen sinds de introductie van mobiele telefonie".[11] Verschillende studies tonen het tegenovergestelde aan, voor verschillende soorten tumoren, zoals het Franse Agentschap voor Volksgezondheid in 2019 rapporteerde: "Tussen 1990 en 2018 is het aantal glioblastomen", een zeer agressieve hersentumor, “met een factor 4 of meer toegenomen.”[12]

Karipidis is dus een van die wetenschappers die gecorrumpeerd zijn door industriële bedrijven, en kan worden beschouwd als een van die huurlingen die bereid zijn om alles te doen om twijfels en onwetendheid in stand te houden, om hun meesters tevreden te stellen en hun gunsten te winnen. Hij is hiermee niet aan zijn proefstuk toe: eind 2018 had Karipidis al een studie gepubliceerd over de incidentie van hersentumoren en het gebruik van mobiele telefoons in Australië, samen met Rodney J. Croft, die op dat moment voorzitter was van de ICNIRP.[13] In deze studie aarzelde Karipidis niet om Australiërs ouder dan 59 jaar uit te sluiten van zijn statistieken, wat uiteraard de bevolkingsgroep is die het meest getroffen wordt door hersentumoren. Onder deze omstandigheden kon de studie alleen maar concluderen dat er geen risico was, waardoor ARPANSA in een persbericht de volgende krantenkop kon publiceren: "Een nieuwe Australische studie vindt geen verband tussen het gebruik van mobiele telefoons en hersenkanker".[14] Deze prestatie leverde Karipidis een paar maanden later zijn benoeming tot ICNIRP-commissaris op.

Met deze nieuwe "studie" in opdracht van de WHO, die wist wat ze deed toen ze Ken Karipidis, d.w.z. de ICNIRP, benaderde, zijn we getuige van de zoveelste poging om een einde te maken aan het debat over de schadelijke effecten van elektromagnetische straling van mobiele telefoons. Er is geen sprake van dat deze straling wordt gezien voor wat ze is: een van de meest karakteristieke en rampzalige vormen van industriële vervuiling, naast asbest, tabak, radioactiviteit, lood, pesticiden en plastic.

Francis Leboutte

Woordvoerder van het Collectief stop5G.be
info@stop5G.be

Verder lezen:

Over het WHO-onderzoek:

• https://microwavenews.com/news-center/old-wine-new-bottles
  Decoding New WHO–ICNIRP Cancer Review. Game Over? Likely Not.
  Louis Slesin (Microwave News).
• Biased WHO-commissioned review claims no cancer link to cellphone use
  Joel M. Moskowitz, Ph.D.
• La science asservie. Santé publique : les collusions mortifères entre industriels et chercheurs. Annie Thebaud-Mony.
  La Découverte, 2014, 224 pagina's.
  Annie Thébaud-Mony is socioloog en eredirecteur onderzoek bij Inserm (Institut national de la santé et de la recherche médicale, Frankrijk).

Home     Contact     Verenigingen